Proud moment for every Indian!

Hey my Indians,

Is not a proud moment? Is not a matter to celebrate? Some one from this land is standing tall over jambavan’s of technology industrialists, Sultans who own oil wells and software czars. I am not bursting crackers or jumping on the floor. But feel like!

Heart beat goes “ Hey Hey Hey…!”

From the news :
—————————————————————————-
Mukesh Ambani elbows out Gates, Slim to become world’s richest

New Delhi (PTI): Billionaire Mukesh Ambani on Monday became the richest person in the world, surpassing American software czar Bill Gates, Mexican business tycoon Carlos Slim Helu and famous investment guru Warren Buffett, courtesy the bull run in the stock market.

Following a strong share price rally today in his three group companies — India’s most valued firm Reliance Industries, Reliance Petroleum and Reliance Industrial Infrastructure Ltd — the net worth of Mukesh Ambani rose to 63.2 billion dollars (Rs 2,49,108 crore).

In comparison, the net worth of both Gates and Slim is estimated to be slightly lower at around 62.29 billion dollars each, with Slim leading among the two by a narrow margin.

Warren Buffett, earlier the third richest in the world, also dropped one position with a net worth of about 56 billion dollars. Ambani’s wealth of about Rs 2,49,000 crore includes about Rs 2,10,000 crore from RIL (50.98 per cent stake), Rs 37,500 crore from RPL (37.5 per cent) and Rs 2,100 crore from RIIL (46.23 per cent). Slim’s wealth has been calculated on the basis of his stake in companies like America Movil (30 per cent), Carso Global (82 per cent), Grupo Carso (75 per cent), Inbursa (67 per cent), IDEAL (30 per cent) and Saks Inc (10 per cent).

According to information available with the US and Mexican stock exchanges where these companies are listed, Slim currently holds shares worth a total of $ 62.2993 billion, with more than half coming from Latin American mobile major America Movil. Slim is closely followed by Gates with a net worth of 62.29 billion dollars currently.
————————————————————————————————-

Do not know about tomorrow. Today matters to me and An Indian on top of everybody.It matters to us and I am celebrating. Are you joining me?

- Paraman Pachaimuthu

www.manakkudiyan.com

<<- - -Back to Main Page

It is not how much you earn...

From www.manakkudiyan.com :

It was my personal trip to Chennai and happened to meet my friend. He requested me to be with him for the next morning pooja at his office premises. I respected his feelings and that’s how I was there on that early morning. The Ganapathi Homam was over, Prasadam was distributed to everyone and people were engrossed with the taste of Saravana bhavan coffee. And I was engrossed with the priest.

Rituals were over and he was doing his packing’s. He looked very thin, wore white dhoti on the waste and thread cross the chest. I was asking about his life and family. He used wonderful flavor of Tamil. He has been given responsibility to take care of a small temple in a nearby street; he does not go to all these kind of poojas. Since his guru was busy with some thing else he has been assigned this one. He has two school going daughters and one son. And his aged parents stay with him. He is the only income source for the whole family. He finished his packing’s, picked up his bag, as he was leaving out, he looked at me and said, “ Last month I bought two grounds of land which is next to Porur”.

I was shaken up. He is not as famous as other busy priests available in the city for Homams in the office; he does not go for marriage rituals. He himself mentioned his income is not so huge and on top of it he has aged parents, wife, school going kids and an infant child. All the money would be going for food, medicines, school fee, glossary and other expenses. How is it possible for him to buy two grounds of land, that too in just next to city?

With the unanswered question inside, I sat in my Honda City and drove to Bangalore. Honda City – is an ultimate car. I enjoyed the drive. I Reached Bangalore at 05:45am and I saw Siddique standing with his white bucket. Siddique comes early morning and cleans my car and bike. Same bucket in the hand, but instead of his usual cycle there was a YAMAHA RX125. I was surprised when he said, “My bike sir, I bought last month!” I was very happy for him. I gave the car key, he moved towards the car and I claimed the staircase.

Siddique works as a labor in a godown. I know he has very less income, stays in a rented house, has a family and school going son. That is the reason he cleans few cars in the mornings and gets Rs.300/- per car. In fact I committed him that I will fund his son’s school fee next year. Suddenly Siddique comes in 125cc bike. It is great.. “But how is this possible?”

I remember my wife was telling once about servant maid who sweeps the floor and cleans the vessels at my home was looking for my help for opening a savings bank account. I remember the farmers in my village kept on working for the whole year, kept on spending money for the crops in the form of urea, pesticide, labor, etc and only once they will get big harvest. It will be once in a year. But… they too educate their son and daughters, build villas and bungalows’ and have all the comforts.

My servant maid is a young widow, has a son, earns tiny amount of money, manages the family and want to open an account for savings. The farmers in the village get once in a year, but keeps for the whole year.

Yes. I got it. I understood what Robert T. Kiyosaki told in his famous book ‘Rich Dad, Poor Dad’… “It is not how much you earn. It is all about how much you save!”
Yes. It is possible for the priest to buy two grounds of land just next to the city. It is possible for my car cleaner to buy his favorite YAMAHA RX125. I earn in lakhs and pays good amount of tax. They earn very little, may be in thousands. But they have greater plans for the incoming money. They are not strong in earnings. BUT THEY ARE STRONGER IN SAVINGS.
I remember my father was telling my uncle when I was a small boy, “Earning the money is not a big project. But saving the money is very big project. It is some thing like digging a huge well with a needle”. Now I understand the real life of ants.

My servant maid, Car cleaner Siddique, Chennai Priest, farmers in the village and all those people who work in the street has re-phrased the question in me. It is about ‘how much you save?”.

Hey my friend, your daughter, son, wife and family needs financial comforts tomorrow.

I do not ask you how much you earn… I am asking you … HOW MUCH YOU SAVE?

.......

“Thoughts unlimited” - by Paraman Pachaimuthu


<<- - -Back to Main Page
http://www.manakkudiyan.com/

TN Government's new plan to avoid Foot-board Travel

From http://www.manakkudiyan.com/ :

Whether it is a small town or village or city, it is the head ache for the conductors of corporation buses in Tamil Nadu. They are trying all the possibilities to avoid foot board travel. ‘Romeos’ never listened. What to do some of them had taken TICKET for TOP.
The matter is – Tamilnadu Government has come with beautiful idea and the first pilot implementation has been done in ‘Pamban – Verkodu’ town bus. It is amazing; there are no possibilities for Romeos to continue their foot board travel. Look at the photo taken at a TNSTC bus.







ONLY WHEN YOU HAVE FOOT BOARD … You can travel in footboard.
If it is not there … Then ? .


<<- - -Back to Main Page
From WhiteBoard Catagory - http://www.manakkudiyan.com/

Belt up or Suffer - Video

From www.manakkudiyan.com :

Not only because my past stay in US or it is a rule in Bangalore, I use set belt because I feel it is safe and it is compulsory for me. In fact we were saved in a road accident just because of the seat belts. Car met major damage and we did not have any injury. The reason is SEAT BELT.

There are few people who refuse to use seat belt by saying, “I do not like. I am not practiced to use that. My shirt will get wrinkles”.

I have two things for them.

1. Question - “What is the use of realizing the value of something after loosing it?”
2. .Belt up or Suffer.. <- Click here to watch

Hey Dear, you have dreams to fulfill and you are required for your family. Decide!
Thanks.
-Paraman Pachaimuthu

http://www.manakkudiyan.com/
<<- - -Back to Main Page

திருவண்ணாமலை - என் மறக்க முடியா பயணம்…

திருவண்ணாமலை - என் மறக்க முடியா பயணம்…
சராசரி இக்கால இளைஞனின் இலக்கணத்திற்கு உட்பட்டு வாழ்பவன் தான் நானும்!

ப்ராஜெக்ட் என்றால் வேட்டியை மடித்து கட்டி கொண்டு கோதாவில் குதிப்பதும்,ப்ராஜெக்ட் இல்லையென்றால் அவுத்து போட்டு விட்டு ஆட க் கிளம்புவதும் என்னுடைய வழக்கமும் கூட.
ஆமாம், ஒவ்வொரு ப்ராஜெக்ட்டுக்குமிடையில் ஊர் சுற்ற கிளம்பி விடுவேன். காடு, மலை, நெடுஞ்சாலை ஒட்டிய கிராமம் என அலைந்து அனுபவித்து புது மனிதனாய் திரும்பி வருவேன்.

போனமுறை கிரிஷ்ணகிரி ஒட்டிய கிராமத்திற்கு போய் வந்த போதே மணிஷ் கேட்டுக்கொண்டான் தன்னையும்அடுத்த முறை கூட்டி செல்லவேண்டுமென்று. நான் கிராமத்தில் பிறந்து, நகருக்கு நடந்து சென்று படித்து, மாநகரங்களில் பிழக்க வந்தவனா கையால் என்னால் எதையும் ரசிக்க முடியும். மரம், மலை, மடிசார், மாடர்ன் ட்ரெஸ், மழலை, மதுரை தமிழ், மாரியம்மன் உற்சவம், பிதாமகன் சினிமா, புரட்டாசி சனிக்கிழமை, பீட்ஸா என யெதையும் ரசிக்க முடியும் என்னால். மணிஷ் மாநகரில் பிறந்து, மாநகரங்களில் சஞ்சரிப்பவன். ரான்ச்சியில் பிறந்து, எங்கெல்லாமோ சுற்றி விட்டு கடைசியாய் பெங்களூரில் வந்து குதித்தவன். அவனுக்கு தமிழ்நாடுஅவ்வளவாய் தெரிந்திருக்காதென்பதாலும், எனக்கு ஒரு நல்ல நெடுஞ்சாலை வேண்டுமென்பதாலும் திருவண்ணாமலை செல்லலாமென புறப்பட்டோம் மணிஷின் Honda - CRV யில்.

கார் சாலையில் வழுக்கிச் சென்றது. அற்புதமான பயணத்திற்கு பின் போய் சேர்ந்தோம் திருவண்ணாமலை.எப்பவும் அந்த கோவிலுக்கு செல்ல விரும்பியதில்லை நான். அந்த மலையும், அந்த குகையும் தான் நான் கிடக்க விரும்பும் இடங்கள். இருவரும் ஏறினோம்.
சுட்டெரிக்கும் வெயில். குகை மூடப்பட்டிருந்தது. இன்னும் மேலே போய் உயரத்தில் உட்கார்ந்து, கண் மூடி தொலைந்தோ அல்லது தூங்கியோ போனோம். சிலமணி நேரங்களுக்கு பின் இறங்க எத்தனித்த போதுதான் தாககத்தை உணர்ந்தோம்.மணிஷூக்கு நா வறண்டு மேலண்ணத்தில் ஒட்டிக்கொண்டது. தண்ணீர் வேண்டும்… இப்போதே வேண்டும்… எங்கே போவது. நிறைய தூரம் இறங்க வேண்டும். இறங்கினோம். மணிஷ் ரொம்பவே சிரமப் பட்டான்.
அவனால் சுத்தமாய் முடிய வில்லை என்றான். அவனுக்கு உடலை வருத்தி பழக்க மில்லையாம். இறங்கினோம். செங்குத்தான சரிவில் இறங்குவது சுலபமில்லை அவனுக்கு. தாகம் இன்னும் அதிகரித்தது. விழுந்து விடுவானோ என்று எண்ணுகையில் தூரத்தில் தெரிந்தது ஒரு மலை சரிவு குடிசை. தாககத்தை கையில் பிடித்துக் கொண்டு இறங்கினோம் குடிசையை நோக்கி. மணிஷூக்கு ஒவ்வொரு அடியும் ஒரு கிலோ மீட்டராய் தெரிந்தது. ஒரு வழியாய் போய் சேர்ந்தோம்.

கலைந்த கேசமும், மழிக்காத நீண்ட தாடியும், திறந்த மார்பும், இடுப்பில் பச்சை வேட்டியுமாய் வெறுமனே உட்கார்ந்திருந்தார் ஒருவர். ஆள் ஆரவமற்ற சரிவில், காற்று கூட வீசாத அந்த பொழுதில், நெற்றியில் கீற்றாய் விபூதியுடன் எதையும் பொருட்படுத்தாமல் எதையோபார்த்துக் கொண்டு அமைதியாய் ஒரு கல்லின் மீது உட்கார்ந்திருந்தார் அவர். பேரமைதி.
ஒரு ஞாணியைப் போலவோ, துறவியைப் போலவோ இல்லை. ஒரு துறவியின் உதவியாளரை போல இருந்தார். எங்களை கண்டு கொள்ளவே இல்லை அவர். மணிஷ்க்கு மார்வாடியும், ஹிந்தியும், ஆங்கிலமும் தெரியும். தமிழ்தெரியாது. நான் அவரிடம் போனேன். பேசி அவர் மௌனத்தை குலைப்பதா அல்லது சைகை செய்வதா என குழப்பம். எங்கள் தாகம் வென்றது.

” அய்யா… தண்ணி இருக்குமா ?”

ஓட்ட பந்தய வீரனைப் போல் ஓடினார் உள்ளே. திரும்ப வந்தார், அவர் கண்களில் கரிசனம். மிக அனுசாரணையாய் கேட்டார்,” தம்பீ! ரொம்ப தாகமா இருக்கீங்க போல இருக்கு… மோரு கொண்டாரட்டுமா?”.நான் அதிர்ந்ததேன். மணிஷ் கண்களில் கண்ணீர். மணிஷ்க்கு எல்லாவற்றையும் மொழி பெயர்ப்பதற்குள், மோர் கொண்டு வந்து டம்ளரை கையில் திணித்து குடிக்க சொன்னார்.

அந்த வெய்யிலில், அளவுக்கடங்கா தாககத்தில், அப்படியே தொண்டையின் வழியே கலந்தது மோர். வயிறும் மனசும் குளிர்ந்தது. எதுவுமே நடக்காதது போல அவர் பாட்டுக்கு போய் கல்லில் உட்கார்ந்து கொண்டு திரும்பவும்எதையோ வெறிக்க ஆரம்பித்து விட்டார். எப்படி நன்றி சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. அவரை கூப்பிட்டோம்.வெறும் நன்றி போதாதென எண்ணி பர்ஸிலிருந்து ஒரு காந்தி நோட்டை எடுத்து தந்து நன்றி என்றேன்.
பணத்தையும் என்னையும் பார்த்தார், முகம் சுளித்து ” எனக்கேதுக்கு !?” என்றார். எங்களை போகச் சொன்னார். திரும்பவும் புன்னகை, திரும்பவும் அதே கல், போய் உட்கார்ந்து கொண்டார்.

நன்றி கடன் வழிந்தது உச்சம் தலை முதல், உள்ளம் கால் வரை. மணிஷின் கண்களில் கண்ணீர். கார் வரும் வரை யாரும் பேசவில்லை. பேச பிடிக்க வில்லை.காரில் உட்கார்ந்தோம்…

மணிஷ், ” இப்படி பட்ட மனிதர்களும் இருக்கிறார்கள்! எதுவுமே வேண்டாமென்று வெறுமனே உதவிக் கொண்டு வாழ்கிறார்கள் !”.

நான் எதுவும் பேச வில்லை. காரை ஸ்டார்ட் செய்தேன். கார் ஸ்டார்ட் ஆகி… ஆடியோ ஆன் ஆகி சிவாஜி பட பாடல் ஒலித்தது…

“வெறும் தண்ணி கேட்டா மொரு தரும் நேசம்…வெள்ளந்தி மனிதர்கள் வாசம்“.…..
- உணர்வும், எழுத்தும் - பரமன் பச்சைமுத்து

Video - Amazing Bangkok Train…

From www.manakkudiyan.com :

Every country has domestic market and every country needs domestic transport network. So is the case with Thailand. Yes.. We knew! What is big deal in that?

There is no big deal. But Bangkok has some interesting matter with domestic market and transport network. Watch the video and you will say … “ Ayyo!”.

Click here for the Video - Video - Amazing Bangkok Train…


http://www.manakkudiyan.com/

Singer Suresh Peter Denies Manakkudiyan.com

Singer Suresh Peter Denies Manakkudiyan.com
-----------------------------------------------------------------------------
Suresh Peters, Music Director, Singer

I never said anything like what you have written here about me. I have never compared myself to anyone and I think every single musician is a winner in his own right. Whoever wrote this stuff about me making a comment about some small circle and big circle is a FOOL. Don’t spoil the relationships of musicians by writing shit about them. Rehman is my brother and knows more about me than the idiot who wrote this stuff. Go and get your information right before publishing nonsense.
-----------------------------------------------------------------------------
From Manakkudiyan.com:
We checked with the article writer.

The article writer says, “I do not have any personal problem with Suresh Peters. In fact I enjoy all his songs especially the latest one from Sivaji. I was not there with Suresh Peter or with the news reporter. I read the interview, question and answer in the weekly magazine. That incident provoked me some thing inside, I realized some thing and the same was written to Manakkudiyan.com. It was not to hurt Suresh or anyone else. It was about growth out of the incident read in the magazine”.

Anyway… The focus of “Thoughts Unlimited” category of Manakkudiyan.com is growth and not hurting anyone. “Thoughts Unlimited” articles will lift some one and will not put some one down. If the article hurt Suresh Peters or anyone else, we are sorry about it. Thanks.

- Paraman Pachaimuthu
http://www.manakkudiyan.com/

From T20 World Cup Final....

From http://www.manakkudiyan.com/ :

· The team has won Rs 2 crore in prize money for winning the tournament.

· The BCCI has announced Rs 12 crore for the entire team There is also Rs 15 lakh for each of the members of the support staff of the team.

· Yuvraj Singh gets a special windfall of Rs 1 crore and a Porsche car.

· Sahara the team sponsors are giving a house worth Rs 25 lakh to each of the 15 members of the team.

· Haryana government, which has announced Rs 21 lakh for Joginder Sharma, the last over hero against Australia and Pakistan.

· Jharkhand Ratna award for Dhoni

“ There may be hundreds of thousands of people will claim mount everest. But the history remembers the first person. Yes. That’s the case for T20. The history remembers India and Indian team for T20 very first champions.” – A commentator.

…..…..…..

The whole country celebrates… World cup after 25 years!.

India – Pakistan a nail biting match till last over and last ball. India won the match. It was a wonderful match. Not because India won the match, Pak players also played beautifully. In fact Ravi sastri said correctly, “ Pakistan’s victory was one shot away”. Pakistan team also had almost equal potential of Indian team. When both the team had the almost similar potential and skills, what made India to win the cup?

Contemplated and got the answers …

1. Leadership - When the Pak batsman was blasting SreeSanth’s ball, Dhoni ran to the bowler, boosted him and brought him back. – Leadership, helping people, helping them to bring out their potential and standing for people during the tuff time. That’s the time they need.

2. Composure – Extra composure than Pak team. That made them to be alive till the last ball.

3. Alertness - Whole team was alive and alert enough to act. Alert enough to grab the opportunity every moment. It yielded the last catch.

4. No give up - it is not over till it is over

Yes… I need to be the team man, I need to be there for them when they need. I should have alertness to grab the opportunity. I should have composure and I should not give up mentally. It is not over till it is over.

Chak De India !

Thoughts UnlimiteddBy - Manakkudiyan

<< ---- Back to Main Page

http://www.manakkudiyan.com/